Οι Τουριστικές Αξίες
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ
Η πόλη της Ναυπάκτου ένα από τα πιο γραφικά μέρη της Ελλάδας και πιθανόν της Ευρώπης μπορεί να γοητεύσει τους επισκέπτες της με το μικρό ενετικό λιμάνι της, τον έντονο μεσαιωνικό χαρακτήρα της, τις χαλαρωτικές παραλίες και το καταπράσινο τοπίο που τη καθιστά τόσο μοναδική. Το λιμάνι είναι το πιο γραφικό σημείο της πόλης. Μια μακριά καθαρή παραλία ξεκινά από το λιμάνι και εκτείνεται για πολύ. Στον λόφο πάνω από την πόλη υπάρχει ένα ρομαντικό βενετσιάνικο κάστρο με υπέροχη θέα στη θάλασσα με θέα τις απέναντι ακτές της Πελοποννήσου. Στο λιμάνι θα δείτε ένα άγαλμα του Θερβάντες που έχασε το χέρι του σε μια ναυμαχία του Ναυπάκτου κατά τη μεσαιωνική εποχή.
Η Ναύπακτος, γνωστή και ως Lepanto κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, είναι μια πόλη και ένας πρώην δήμος της Αιτωλίας-Ακαρνανίας της δυτικής Ελλάδας, που βρίσκεται στον κόλπο της βόρειας ακτής του κόλπου της Κορίνθου, 3 χλμ. Δυτικά του ποταμού Μόρνου.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Οι δύο βραχίονες του κάστρου, οι οποίοι ξεκινούν από την κορυφή του λόφου καταλήγουν στη θάλασσα, όπου με δύο πύργους κλείνουν την είσοδο του λιμανιού. Το μικρό και γραφικό αυτό λιμάνι έχει σχήμα πετάλου με άνοιγμα εισόδου 35 m. Δεξιά και αριστερά της εισόδου του υπάρχουν δύο πύργοι.
Μετά την απελευθέρωση της πόλης 1829 το λιμάνι της εξακολουθούσε να αποτελεί σημαντικό συγκοινωνιακό και εμπορικό κέντρο που έδινε ζωή και κίνηση στην πόλη. Από το λιμάνι γινόταν η μεταφορά με καΐκια προς την ακτή της Αχαΐας, τον Ψαθόπυργο και την Πάτρα. Επίσης για πολλά χρόνια η συγκοινωνία με την πρωτεύουσα του νομού, το Μεσολόγγι, γινόταν με καΐκια από την Ναύπακτο στην Πάτρα, από εκεί στο Κρυονέρι – Γαλατά και συνέχεια μέσω ξηράς έφθανε κανείς στο Μεσολόγγι.
Τέλος στον προλιμένα της Ναυπάκτου έφταναν με μεγάλα καράβια τα εμπορεύματα. Οι δραστηριότητες αυτές έδιναν ζωή στο λιμάνι και στην γύρω απ’ αυτό περιοχή, το Στενοπάζαρο. Zούσαν πολλές οικογένειες από το λιμάνι, ναυτικοί, εργάτες θαλάσσης, καροτσέρηδες και άλλοι επαγγελματίες. Η κατάσταση αυτή κράτησε μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, συγκεκριμένα το 1947, όταν δημιουργήθηκε το Πορθμείο Ρίου-Αντιρρίου. Στις μέρες μας το μικρό γραφικό λιμανάκι δέχεται καθημερινά τους καλοκαιρινούς κύρια μήνες δεκάδες μικρά κρουαζιερόπλοια με ευρωπαίους εκδρομείς.
Ανηφορίζοντας στα πλακόστρωτο δρομάκια βόρεια της πλατείας του Λιμανιού θα βρεθείτε μπροστά από ένα κτιριακό συγκρότημα με επιβλητική μορφή, το οποίο προκαλεί την προσοχή και το ενδιαφέρον του καθένα που το βλέπει για πρώτη φορά. Είναι ο “Πύργος Μπότσαρη“. Το κτίριο αυτό, κτισμένο σε δύο φάσεις το 15ο και 16ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τη στέγαση των εκάστοτε ηγεμόνων της πόλης αυτής. Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, το 1829, το κτίριο αυτό ήρθε στην κατοχή του σουλιώτη στρατηγού Νότη Μπότσαρη.
Σήμερα ο πύργος ανήκει στο «Ίδρυμα Δημητρίου και Αίγλης Μπότσαρη» και φιλοξενείται διαρκής έκθεση αντιγράφων από πίνακες, χάρτες και σχεδιάσματα που έχουν σχέση με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571 μ.Χ.)
Ένα από τα πολλά αρχιτεκτονικά ορόσημα της πόλης, αναγνωρίσιμο από όλους τους Ναυπάκτιους, είναι και το Ρολόι, κτισμένο το 1914 επάνω σε έναν από τους προμαχώνες του δεύτερου διαζώματος του κάστρου από το μητροπολίτη Σεραφείμ Δομβοϊτη. Το σημείο στο οποίο είναι κτισμένο προσφέρεται για να απολαύσει κανείς τη θέα στον Κορινθιακό.
Πάνω από το λιμάνι βρίσκεται ένας πλακόστρωτος δρόμος με διώροφα κτίσματα, όπου παλαιότερα βρισκόταν η βασική αγορά της πόλης, γνωστή και ως Στενοπάζαρο. Σήμερα πολλά από τα παλαιά καταστήματα και ταβερνεία έχουν μετατραπεί σε καφέ και εστιατόρια με τοπικές σπεσιαλιτέ. Η βόλτα στο Στενοπάζαρο προσελκύει πολλούς τουρίστες, ενώ στο τέρμα του δρόμου υψώνεται το αρχοντικό του πολιτικού και λογοτέχνη, με καταγωγή από τη Ναύπακτο, Γεωργίου Αθανασιάδη Νόβα με τους εντυπωσιακούς ανθόκηπους που το περιβάλλουν.
Το σημαντικότερο οθωμανικό τέμενος της Ναυπάκτου βρίσκεται στον ανατολικό λιμενοβραχίονα του ενετικού λιμανιού. Κτίστηκε μετά την κατάληψη της πόλης το 1499 από τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Β Βελή και η ονομασία του Φετιχιέ ή Φετιχιγιέ Τζαμί (Fethiye) σημαίνει «Τέμενος της κατάκτησης”. Επίσης είναι γνωστό στις οθωμανικές πηγές και ως «Μπαγεζίντι Βελή Τζαμί» από το όνομα του σουλτάνου. H είσοδος στο Φετιχιέ Τζαμί βρίσκεται στο κέντρο της βόρειας πλευράς και μέσω πέτρινης σκάλας επικοινωνεί με την οδό Φορμίωνος. Η αρχική κατασκευή του προστώου ήταν ορθογώνια με μονοκλινή στέγη, που άφηνε ορατό το τύμπανο του τρούλου.
Η μετατροπή αυτή πιθανόν έγινε κατά την περίοδο της Β' Ενετοκρατίας, όταν το Τζαμί χρησιμοποιήθηκε ως αλαταποθήκη, γεγονός που επιβεβαιώνει στα 1874 και ο περιηγητής Ludwig Salvator. Η τοιχοποιία του τζαμιού αποτελείται από λίθους στο κατώτερο τμήμα και οπτόπλινθους από τη γένεση των τόξων και άνω. Διάκοσμος με οδοντωτές ταινίες από πλίνθους περιτρέχει τη στέψη του τυμπάνου, τη βάση του τρούλου και τη στέψη της τετράγωνης βάσης. Το δάπεδο ήταν στρωμένο με κεραμικά πλακίδια και τμήμα του είναι ορατό στη νοτιοανατολική γωνία της αίθουσας.
Το φετιχιέ τζαμί έχει αποκατασταθεί και λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος
Το Αντίρριο, λόγω της στρατηγικής του θέσης, διαδραμάτισε στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή εποχή σημαντικό ρόλο. Ακολούθησε τη μοίρα της Ναυπάκτου, όταν παραδόθηκε το 1499 κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του ενετοτουρκικού πολέμου από τους Ενετούς στους Οθωμανούς. Τότε ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β’ βλέποντας τη στρατηγική σημασία του “στενού” ασφάλισε την είσοδο με την ανέγερση δύο φρουρίων στα δυο ακρωτήρια (Ρίο του Μοριά και Ρίο της Ρούμελης), πάνω σε αρχαία θεμέλια. Από τον 17ο αι. ο πορθμός τoυ Ρίου για την ισχυρή του θέση ονομάσθηκε Δαρδανέλια της Ναυπάκτου και το Αντίρριο Καστέλι της Ρούμελης, ενώ το αντικρινό Ρίο Καστέλι του Μοριά. Σήμερα, στο μεσαιωνικό κάστρο, που έχει αναπλαστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, τους καλοκαιρινούς μήνες γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις.
ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Φροντίζοντας τον εαυτό σας
Είναι σημαντικό για τους ασθενείς που κάνουν αιμοκάθαρση να έχουν τη σωστή ποσότητα πρωτεϊνών, θερμίδων, υγρών, βιταμινών και μετάλλων κάθε μέρα. Για να προσπαθήσουμε να είναι υγιείς και ευτυχισμένοι οι ασθενείς με αιμοκάθαρση, θα πρέπει να: τρώνε το σωστό είδος και σωστή ποσότητα φαγητού σε καθημερινή βάση.
Η μεσογειακή διατροφή συνδέεται σημαντικά με μικρότερο κίνδυνο χρόνιας νεφρικής νόσου. Η μεσογειακή διατροφή αποτελείται κυρίως από φυτικά τρόφιμα, όπως φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, όσπρια και καρύδια. Τα κόκκινα κρέατα, τα επεξεργασμένα τρόφιμα και τα γλυκά είναι περιορισμένα.
Λαχανικά, ψωμί και δημητριακά ολικής αλέσεως, πατάτες, φασόλια, ξηροί καρποί και σπόροι Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο (ψυχρής πίεσης) ως σημαντική πηγή μονοακόρεστου λίπους Τα αυγά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα ψάρια και τα πουλερικά καταναλώνονται σε χαμηλές έως μέτριες ποσότητες
Μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της γενικής σας υγείας και στη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης περαιτέρω προβλημάτων.
Μιλήστε στο γιατρό μας!